ΚΥΜΑΤΑ ΠΙΚΡΑΣ

Μελαγχολία φθινοπώρου
φόβος του φύλλου και του μόνου
γίνεται η θάλασσα κακιά
κύματα πίκρας στην καρδιά

Σπέρνει στο νου μου η ερημιά
καλλιεργεί τη λησμονιά
κραυγές πνιχτές κάνω δεήσεις
τη μοναξιά μου να θερίσεις

Έλα γλυκιά μου μην αργήσεις
και συ καρδιά μη σταματήσεις
θά'ρθει σαν ήλιος στη βροχή
σαν χελιδόνι θα φανεί
πού'χει την άνοιξη πλεγμένη
στα φτερά του

5/1/1983