Ανθρωπάκια

Κατάκοπα τα ψέματα κι απόψε
κρεμάσαν τα μαστίγια στο τοίχο
πιστάγκωνα δεμένη η αλήθεια
κατάκοπα ανθρωπάκια παν για ύπνο

Κουτσαίνει το τραπέζι της κουζίνας
η σούπα στα μανίκια μας καυτή
λίγες σελίδες κι έρχεται στα ίσια
του Ρίτσου ή του Σεφέρη συλλογή

Κουράστηκε ο Άτλας να κοιτάει
μια σφαίρα που συχνά αιμορραγεί
θυμώνει απ’ τους ώμους του πετάει
τον ουρανό που στόλιζε τη γη

Κατάκοπος κι ο ήλιος το ξεχνάει
πως είχε ραντεβού με την αυγή
ο Άτλας την παρέα του ζητάει
λίγα ποτήρια δεν ξυπνάει το πρωί

Απέραντη τώρα σκοτεινιά
η γη φοράει μαύρα
Ήλιος και Άτλας φύγανε
αφήσαν πίσω χάβρα